Dziewicza Góra

dzięki rekomendacji pewnej cudnej kobiety, udaliśmy się w przyrodę!

zacnym szlakiem!

na którym przypomniałam sobie, że uwielbiam paprocie

i na którym zrealizowałam cel stawiany sobie podczas pobytów z dziećmi w przyrodzie: jak najrzadziej patrzeć w kierunku dzieci! jestem przekonana, że wtedy rozwijają się najintensywniej...

co jest najważniejsze w powyższych zdjęciach?

nie będę bawić się w quizy, zapiszę sobie dla pamięci. pod koniec kwietnia, w bardzo słonecznym i wietrznym dniu, w lesie mieszanym, z pewnym udziałem brzozy, Kuba nie kichał, nie smarkał, nie tarł oczu, nie puchł, nie narzekał (czego nie można powiedzieć o mnie...).

i to była najlepsza wiadomość na świecie.

a te zdjęcia specjalnie dla Ciebie, Katarzyno G. z Bazy :)

przypuszczam, że będziemy tam wracać.