Znowu w parku

zapewne myślicie sobie, że zaginęliśmy. prawie słusznie. trochę zaginęły nam możliwości techniczne, ale jeszcze bardziej czas. czas mamy stał się towarem zdecydowanie deficytowym. a precyzyjniej mówiąc: czas tak zwany wolny. czas ostatnio zajęty jest bardzo z powodu aktywności Frania. choć tak naprawdę, to jeśli chodzi o aktywność dzienną, to wychodzimy powoli na prostą, bo Franio usprawnił się już bardzo i nie przewraca się właściwie, więc można go spuścić z oka. zaś jeśli chodzi o aktywność nocną... o, jeśli chodzi o aktywność nocną, to zachowam dyplomatyczne milczenie, bo dziś akurat mogłoby mi się wyrwać co nieco.

mimo wszystko zachowuję optymizm (wiem, pamiętam, że wszystko MIJA) i wykorzystuję jesień. nieprawdopodobną jesień. jedną z najpiękniejszych i najdłuższych.

i najbardziej kolorowych. takich zestawów moich ulubionych barw nie widziałam dawno.
w poszukiwaniu jeszcze ciekawszych udałam się do parku:

jak gdzieś wychodzę i chcę mieć komfort, pakuję się jak na wojnę:

tym razem wszystko się przydało:
kanapka
zupka buraczkowa z ziemniakami
kasza gryczana
owoce w słoiku
słomka ptysiowa z cukrem
guma do żucia
banan
kanapka dla mamy
napój gazowany w puszce w kolorze brązowym

na powyższym zdjęciu Kuba zjada właśnie w ramach deseru rzeczoną słomkę ptysiową z cukrem (co za wymysł!!), a pozostałe dania możecie sobie dopasować do poszczególnych osób :-)

na koniec mały cykl monotematyczny, bo nie mogę się powstrzymać. ten uśmiech...