Zmiana

ale nie jakaś nasza indywidualna, tylko taka, która dotyczy większości z nas. taka, którą uwielbiam. co roku niezmiennie. a może zmiennie? może z roku na rok coraz bardziej? może i tak... w każdym razie dziś o 19ej było jasno jak w dzień... u-wiel-biam!
z tej okazji niecodzienny prezent dla Was, za zgodą autorki - fotografki i rysowniczki, Marty Z. :

jak się komuś podoba, zapraszam na więcej tutaj

a o moich synach piszę do Was codziennie. na razie w myślach...

Wyznanie

muszę się do czegoś przyznać.
fajnie jest być mamą zaangażowaną, aktywną, przyzwalającą, mobilizującą i inspirującą. staram się doskoczyć do tego ideału. w ramach doskakiwania kupiłam Kubie plastelinę, aby pomóc mu rozwinąć jego potencjał twórczy.
i teraz tytułowe wyznanie:
NIENAWIDZĘ PLASTELINY!!!
przy plastelinie sentencja "brudne dziecko to szczęśliwie dziecko" przekształca mi się w "brudne dziecko to nieszczęśliwa mama" :-))
u nas tak się akurat złożyło, że Kuba wyjął tę podle tłustą plastelinę dwa razy: raz, kiedy akurat wszystko było cudownie posprzątane, a podłoga umyta, a dugi raz, kiedy wszystko było cudownie posprzątane, a podłoga umyta...

kredki, flamastry, farby, pastele, masa solna - proszę bardzo. plastelinie mówię stanowcze NIE!
postanowiłam wyrzucić plastelinę, teraz będę pracować nad realizacją tego postanowienia. trzymajcie kciuki!

ps. po chwili:
wykrakałam. kiedy pisałam powyższe, Kuba zamalowywał kolejne powierzchnie pastelami. po co? bo mama tak ładnie posprzątała po plastelinie, że on już nie miał co ścierać gąbeczką, a bardzo chciał. ale...
- Mama, nie ścierza się!
- No, nie ścierza się. Nie bierz tego ręczniczka, nim też się nie zetrze.
- Ścierza się, mamo! Ścierza się!
- ...

teraz usiadłam z Franiem tak, że nie widzę, co robi. ciekawe...

Franio

już nie taki mały...

Z chłopakami

wpis na gorąco:
Kuba został sam na dworze. z kolegami.
no, w końcu ma już 32 miesiące!
:-))

i dzielnie towarzyszył mi u dentysty. był baaaardzo grzeczny w gabinecie!

Kuba

Kuba, ach ten Kuba...

fascynacja Babcią:

zabawa w wiosennym słońcu:

a po drugim spacerze Kuba grzecznie zdjął buty...

Kuba, ach ten Kuba!

wiecznie zakatarzony, często uśmiechnięty, bardzo czuły, nieznoszący krytyki, nienawidzący zasypiania, z bogatą wyobraźnią i zupełnym brakiem talentu plastycznego, za to z wielką miłością do motoryzacji i dużym poczuciem humoru...

udany egzemplarz :-)

Wiosna. Bracia.

kocham wiosnę!
kocham moich synów.
tych drugich znacznie bardziej niż tę pierwszą...

Weekend w mieście

szaro, buro i ponuro, więc weekend spędziliśmy w mieście

wczoraj kino

a potem kiermasz mamo/dziecio/bio/eko, na którym najatrakcyjnieszy był węż

a dziś kawiarnia

a w niej sadzenie kwiatów

z energicznym uklepywaniem

w mieście będziemy bywać częściej, co postanowiłam po krótkim dialogu z moim starszym synem:
- Mamo, co to jest? Sklep?
- Nie, przystanek, synu...

Niedziela w Krakowie

nie ta niedziela, rzecz jasna, a poprzednia. jednak już nie tak łatwo pisać bloga, jak kiedyś, więc relacja dopiero dziś. zostałam personalnie zdopingowana, a do tego zaraz nie będzie można się w tych niedzielach połapać, więc piszę.

a przy okazji donoszę znajomym blogowiczom, że są regularnie czytani, niestety komentarzy mniej, bo jedną ręką pisać trudno, czytać łatwiej :-)

ale wróćmy do Krakowa:

na Plantach:

z Babcią:

z Tatą:

z Krakowiakiem (a jakże!):

z gołębiami (tu dedykacja :-)

z obwarzankami:

z Wawelem (miecz na smoka słabo widoczny, ale jest)

i wszyscy razem:

smok nie zaatakowany, tylko zdobyty:

nie bez trudu...

Franio też był koło smoka

tyle, że tak naprawdę wyglądał wtedy tak:

a potem zrobiło się napraaaaawdę ciepło

chłopaki przez chwilę przysypiali równolegle w wózkach, ale wtedy umknął mi aparat

Kuba, jak zawsze, zainteresowany motoryzacją

a Kraków Kubą

a teraz krótka notka werbalna, która być może zostanie przerwana wpół przez dźwęki z sypialni :-)

w Krakowie mieliśmy zaplanowane 4 punkty programu:
zejście smoczą jamą do smoka i pokonanie go
wizytę w sklepie z super bańkami mydlanymi i zamknięcie kogoś w bańce mydlanej
obiad w ulubionej indyjskiej restauracji
kawa w knajpie przyjaznej dzieciom

i co?
smok był, ale smocza jama już jakby mniej. tzn. jeszcze nie sezon na nią :-(
bańki owszem były, ale sprzęt do zamykania w bańkach akurat się zepsuł :-(
indyjska restauracja była zarezerwowana aż do kolacji :-(
w knajpie przyjaznej dzieciom akurat (wyjątkowo w niedzielę, jak podkreślała pani) były urodziny i cała była zarezerwowana. alternatywna polecana - już nieczynna :-(

i co? myślicie, że się załamaliśmy? może, gdyby był mróz i gradobicie. ale było 18 stopni!! w tej sytuacji chodzenie po Krakowie w poszukiwaniu niedostępnych atrakcji było czystą przyjemnością!

i jeszcze refleksja:
w Warszawie co 2 kroki napotykam knajpę przyjazną dzieciom. bardzo przyjazną. taką, w której każda mama spokojnie wypije kawę, a może nawet zje ciastko, jeśli ma ochotę. a takie trochę przyjazne, gdzie dziecko usiądzie na wysokości mamy i może przy niej wypić sok są co krok. w Krakowie trudno jakąkolwiek znaleźć. dopiero teraz doceniam swój komfort w tej materii. i dopiero teraz włos mi się jeży na głowie w sprawie mam w małych miastach. chyba nie mają wyboru...
i jeszcze o chuście: wzbudzałam małą sensację, chodząc z Franiem w chuście. tak jakby w Krakowie prawie nikt nie chodził. ale to może kwestia tego, że większość wytrzeszczających się to byli turyści. choć nie spotkałam innej mamy z chustą... a dzień był piękny...